«Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι…»

Το αρχαιότερο γνωστό τραγούδι, παγκοσμίως, αποδίδεται στον Σείκιλο που έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, περίπου κατά τον 2ο αιώνα π.Χ.

Γραμμένο σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη με ύψος 40 εκατοστών, περιέχει ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα ακόμη τραγούδι δεκαεφτά λέξεων, μαζί με τη μουσική.

Οι στίχοι βρίσκονται στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής, ενώ η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε στην πόλη Αϊδίνιο (όπως λέγεται σήμερα η άλλοτε πόλη των Τραλλέων) το 1883.

Στην κορυφή της στήλης, αναφέρεται το όνομα του ανθρώπου που το έγραψε, και είναι μια προτροπή να ζήσει κανείς, δίχως να διστάζει και χωρίς λυπάται.

“Οσον ζής φαίνου. Μηδέν όλως σύ λυπού. Προς ολίγον εστί το ζήν. Το τέλος ο χρόνος απαιτεί”
“Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Η ζωή διαρκεί για λίγο, ο χρόνος απαιτεί το τέλος”

Αυτό είναι το μήνυμα του τραγουδιού, και όπως αναφέρεται, στο κάτω μέρος της στήλης έχει εντοπιστεί η αφιέρωση στην “Ευτέρπηι” (ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ στο πρωτότυπο), δίχως ωστόσο να έχει γίνει γνωστό ποια ακριβώς -φιλική, αδερφική, πατρική, συντροφική- σχέση είχε ο Σείκιλος μαζί της.

Σήμερα, η στήλη φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας.

Πως σας φάνηκε το άρθρο;
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
Total
0
Shares

Related Posts

Total
0
Share